ستون‌نویس گاردین: به بازی کودکانه سلطنت در بریتانیا پایان دهید/ ملکه، باید «الیزابت آخر» باشد

یک روزنامه‌نگار انگلیسی در مطلبی با تاکید بر اینکه باید نظام سلطنتی در بریتانیا منسوخ شود، نوشت «بیایید سلطنت ملکه الیزابت آخرین سلطنت باشد و سپس به این بازی پایان دهیم».

در ادامه انتقادات از خاندان سلطنتی در انگلیس از سوی مخالفان نظام پادشاهی، یک روزنامه‌نگار انگلیسی گفت: «بیایید سلطنت ملکه الیزابت آخرین سلطنت باشد و سپس این بازی را پایان دهیم».

«پولی توئینبی» در مطلبی که در «گاردین» منتشر شده تاکید کرد: «هفته آینده ملکه الیزابت طولانی مدت‌ترین پادشاه ما خواهد شد اما مورخان در یافتن شکوه و جلال در دوران او مشکل خواهند داشت. با گذشت مدت طولانی از سلطنت او، این افسون و طلسم قدیمی همچنان کارساز بوده و هفته آینده سلطنت ملکه تبدیل به طولانی مدت‌ترین سلطنت می‌شود.»

در این مطلب آمده است: «او از ویکتوریا که ۶۳ سال و هفت ماه و دو روز سلطنت کرد، پیشی می‌گیرد. تنها چیزی که آنها نیاز دارند آن است که زنده بمانند، تولید مثل کنند و هیچ کاری که سبب ناراحت کردن انبود و توده مردم شود، نکنند».

او افزود: «قرار است یک بهمن دیگر از چاپلوسی و تملق ما را خفه کند، آن هم با عنوان “شکوهمندترین سلطنت”، با برگزاری نمایشگاه‌ها در قصرهای سلطنتی که آلبومهای یادگاری می‌فروشند و با زندگی‌نامه‌ای که “داگلاس هارد” (رمان‌نویس و سیاستدار انگلیسی) می‌نویسند و نام “الیزابت ثابت قدم” را بر روی آن می‌گذارد. اما الیزابت دوم ثابت قدم یا یا کسی که آنقدر (در سلطنت) می‌ماند تا بمیرد؟ چارلز (پسر ملکه) اکنون مسن‌ترین وارث و جانشینی است که تخت پادشاهی بریتانیا به خود دیده است».

در ادامه این مطلب با رد «استوار و ثابت قدم» خواندن الیزابت آمده است: «آیا رد کردن و نپذیرفتن پسرش در حالی که دیگر والدین خود را برای حمایت از فزرندانشان به قرض می‌اندازند، ثابت قدم بودن است؟»

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «الیزابت به معنای هر آنچه شما می‌خواهید، است: قطعا با توجه به امپراطوری و تاثیرگذاری رو به افول، اکنون مستعمره‌ها و وابستگان به او دیگر چیزی بیشتر از مجمع الجزایر پناهگاه‌ها و اماکن مالیات‌دهنده نیست. او تقریبا دو برابر بیشتر از محافظه‌کاران و اعضای حزب کارگر حکومت کرده است».

نویسنده بریتانیایی با اشاره به اصلاحات «مارگارت تاچر در عرصه فرهنگ سیاسی در دهه ۱۹۸۰» افزود: «اکنون این اصلاحات توسط دیوید کامرون و جورج آزبورن بیشتر از آن حدی که تاچر دنبال کرد، در حال پیگیری است. اگر طرح‌های آن‌ها ادامه یابد، تا سال ۲۰۲۰، هززینه‌های عمومی به پائین‌ترین سطح در تاریخ، یعنی تنها ۳۵٫۲ درصد می‌رسد، در حال که این رقم برای آلمان ۴۴درصد است».

او افزود: «تا زمان مرگ ملکه، ما ضعیف‌ترین و کوچکترین دولت در اتحادیه اروپا را خواهیم داشت، دولتی با خدمات تامین اجتماعی کم و تلاش ملی دسته‌جمعی کم. ما شاید از اتحادیه اروپا هم خارج شویم که در این صورت اسکاتلند هم جدا خواهد شد. پادشاهی ملکه از نظر فیزیکی، اخلاقی و فرهنگی از ایده‌آل‌های دوران جوانی الیزابت فاصله یافته است».

در این مطلب آمده است: «نهاد پادشاهی عمیقا بر این ذهنیت و روح بریتانیایی ریشه دوانده که این نهاد محافظه‌کاری است که با افراد و موضوعات غیرقابل مدارا، مدارا می‌کند. ایده‌ای که توسط لردهای فاسد و رشوه‌بگیر، قانون اساسی کهنه و سیستم رای‌گیری ما تبلیغ می‌شود، سیستمی که انتخاب مردم از میان احزاب را تعریف می‌کند».

نویسنده بریتانیایی افزود: «شاید شکپیر هم تا حدی مقصر است. تاریخ پادشاهی ما  توسط نویسنده بزرگمان عمیقا در ما جاسازی شده که نوشته‌های او درباره ظهور و سقوط پادشاه‌ها در ذهن ما، آنها را ارزیابی می‌کند و عمق فرهنگی و معنا به این بیهودگی و پوچی پادشاهی می‌افزاید».

«توئینبی» ادامه داد: «تولدها، ازدواج‌ها، طلاق‌ها و مرگ‌های سلطنتی به مانند یک اوپرای سخیف زندگی ما را نشانه‌گذاری کرده است. آیا این بزرگی و عالی‌رتبگی است که کاری کنید که همه (به غیر از شما) احساس کوچکی بکنند».

وی در پایان تاکید کرد: «به این نحوه رفتار کودکانه و کودک‌وار پادشاهی با یک ملت پایان دهید. این را تصور کنید که لغو و منسوخ کردن پادشاهی همه آن گنجه‌های پر از خاک قانون اساسی را به روی نور و روشناسی آزادی باز خواهد کرد. بگذارید تا زمانی که ملکه زنده است او سلطنت کند، اما بیایید او را به “الیزابت آخر” تبدیل کنید».