قابل توجه مسوولین عرصه گردشگری خوزستان ؛ با وجود دلالان و نا امنی هیچ گردشگری به شیوند نخواهد رفت!

صنعت گردشگری بعد از صنایع نفت و خودروسازی درآمدزاترین صنعت حال حاضر دنیا به شمار می رود و نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها ایفا می کند. با این وجود انتظار می رود مسوولین توجه ویژه ای به این صنعت داشته باشند. در همین رابطه طی سفری از روستای توریستی ” شیوند ” که از توابع بخش دهدز و شهرستان ایذه در خوزستان می باشد دیدن کردم که با توجه به طبیعت بکر و منحصر به فرد این منطقه انتظار می رفت شرایط بهتری برای جذب گردشگر به این منطقه فراهم باشد.
یکی از راه های توسعه و پیشرفت هر شهر و منطقه، ایجاد جاده و راه مناسب می باشد اما متاسفانه این مسیر از ابتدایی ترین خواسته یک گردشگر یعنی “راه” محروم است!
ایذه را که به سمت دهدز سپری کنید و قبل از رسیدن به دهدز به محلی می رسید که باید برای رسیدن به روستای گردشگری شیوند می بایست برای عبور از آب سوار بارج های دولتی می شدم. برایم جالب بود در آن محل اسکله ای وجود نداشت!
وسایلم را از خودرو خالی کردم تا سوار بارج شوم اما سربازی که در حال انجام وظیفه بود به بنده گفت شما اجازه ورود به بارج را ندارید! دیگر آب در دهانم خشک شده بود! پرسیدم باید از چه کسی اذن دخول بگیرم؟! پاسخ داد از آقای ح بپرسید !
وقتی بنده و چند گردشگری که از استان های اصفهان ، یزد و … به آقای ح مراجعه کردیم ایشان گفتند : سازمان آب و برق خوزستان به ما ابلاغ کرده که جز اهالی روستا کسی اجازه ورود به بارج را ندارد!
از ایشان پرسیدیم که این همه راه را آمده ایم که از شیوند دیدن کنیم الان راهی وجود ندارد که به شوند برسیم!
ایشان گفتند راهی هست و به سمت قایق های شخصی دست اشاره را دراز کرد !
منظور آقای ح این بود که گردشگران می بایست از طریق قایق های شخصی به طرف روستا حرکت کنند!
وقتی به سمت قایق های شخصی رفتیم تازه فهمیدیم چه کلاهی باید بر سرمان کنیم!
از دلالی قایق های شخصی برایتان بگویم که بسته به ظاهر افراد قیمت تعیین می کنند و هر قایق بین ۸۰ تا ۱۵۰ هزار تومان هزینه عبور را دریافت می کند!
اما کسانی که با بارج سوار می شوند هزینه ای پرداخت نمی کنند.
وقتی متوجه قیمت و دلالی قایق های شخصی شدم دوباره به همراه چند تن از گردشگران به سمت مسوول مربوطه آقای ح مراجعه کردیم و خواستار تجدید نظر و سوار کردن گردشگران به داخل بارج شدیم که متاسفانه این مسوول می گفتند از دست ما کاری ساخته نیست و این دستور سازمان آب و برق است!
مجبورا علیرغم میل باطنی با هزینه سنگین هر قایق ۱۰۰ هزار تومان به سمت شیوند حرکت کردیم و وقتی به روستا رسیدم عده ای از اهالی، اجازه وارد شدن به روستا را نمی دادند به نحوی که برای جلوگیری از وارد شدن گردشگران به روستا آن ها را تهدید می کردند!
وقتی از اهالی، علت جلوگیری از ورود گردشگران به روستا را جویا شدیم آنها تنها دلیل را دلالی و ارتباط برخی مسوولین با قایق های شخصی را عنوان می کردند.
حال بعد از ۱ ساعت التماس و … با یکی از نیسان هایی که منتظر مسافر بودند به بالای روستا رفتیم!
هزینه های موجود در روستای شیوند بسیار گران بود تا جایی که هر شب اقامت در آن جا ۸۰ هزار تا ۲۰۰ هزار تومان بود!آب معدنی ۳هزار تومان ،هر لیوان یکبار مصرف ۲۰۰ تومان ، تازه از راننده های نیسان هم قافل نشویم که هر راننده برای ایاب و ذهاب از اول روستا تا بالای روستا ۶۰ هزار تومان دریافت می کردند!
بعد از گذشت دو شب و استفاده از طبیعت زیبای شیوند متوجه شدم تمامی زباله های اهالی روستا و گردشگران در طبیعت رها می شود و کسی نیست تا به فکر آینده این طبیعت کم نظیر باشد!
متاسفانه یکی دیگر از مشکلات موجود در این محل نبود درمانگاه و یا مکانی برای درمان بیماران بود که در گذشته بارها اتفاقات ناگواری برای ساکنین روستا افتاده و به دلیل فاصله زیاد و نبود شرایط لازم جهت حمل و نقل، بیماران در محل جان خود را از دست داده بودند!
با خودم فکر کردم که من یک گردشگر بومی هستم و این همه مشکلات را در اینجا تجربه کردم وای به حال روزی که گردشگر خارجی وارد این منطقه شود و چه برداشت ها و خاطرات تلخی برای مردم کشورش از ایران تعریف خواهد کرد. تاسف خوردم برای این همه بی تدبیری مسوولین!
حال سوالم از مسوولین شهرستان ، استان و به ویژه متولی امر گردشگردی یعنی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری این است ، آیا می دانید با این روندی که در پیش گرفته اید ضربه مهلکی به صنعت گردشگری این منطقه وارد خواهید کرد؟ پس شما چگونه می خواهید با این همه بی تدبیری و نبود امنیتی که در روز روشن گردشگران را تهدید می کنند ،مردم را مجذوب این منطقه کنید؟ شما حتی ابتدایی ترین نیازهای جذب گردشگران را فراهم نکردید، امیدوارم مسوولین چاره ای برای رفع موانع، توسعه و پیشرفت این منطقه که یکی از جاذبه های توریستی استان می باشد بیاندیشند!
عباس سعدی