تامین «آب شـــرب» با حفر تونل های غول پیکــر و نابود کننده زمین!

به فرض هم اگر نگرانی این مقام محترم اصفهان، آب شرب باشد می توانند با احداث خط لوله به تصفیه خانه ها با هزینه های بسیار کمتر از هزینه های نجومی حفر تونل های با قطر ۶ متر و در عمق ۳۰۰ متری زمین که بر اساس هشدارهای مراجع علمی و قانونی کشور مانند سازمان محیط زیست کشور، سازمان بازرسی کل کشور، مرکز پژوهش های مجلس و اساتید دانشگاه مورد انتقاد و غیر کارشناسی و نابود کننده سفره های آب زیرزمینی و محیط زیست مسیر می باشد نسبت به تامین آب شرب اقدام نمایند
در گزارش روزنامه اصفهان امروز، با عنوان آب رفته به زاینده رود باز می گردد، دو جمله “طرح جامع احیای حوضه آبریز زاینده رود شهرستانی و یا استانی نیست، بلکه از سرچشمه تا تالاب گاوخونی را پوشش می دهد” و ” طرح بهشت آباد فقط به منظور تامین آب شرب اصفهان به اجرا در می آید و بنابراین باید از این پس آن را با عنوان طرح تامین آب شرب اصفهان نام گذاری کرد” به عنوان تیترهای برجسته انتخاب شده اند. و این هم دلایل روشنی دارد. یکی این که جناب استاندار زیرک اصفهان تعداد استان های ذینفع و درگیر در طرح های انتقال را چند استان نشان دهند در صورتی که نگارنده در مطلب انتقــــــال آب کارون به فلات مرکزی با هدف تامین آب شـــــــــــرب؟!!!! با آمار و ارقام نشان داده ام که سه استان دیگر به دلایل گوناگون ذکر شده در عمل درصد بسیار اندکی از حوضه زاینده رود و به تبع آن، آب انتقالی سهیم می باشند و سهم مصارف اصفهان در طرح های انتقال قابل مقایسه با سه استان دیگر نیست. اما جمله دوم هم که آشکار است بعد از مسائل و مخالفت های پیش آمده از سوی مردم و برخی مسئولین خوزستان و چهارمحال بختیاری نسبت به پیامدهای طرح های انتقال و اخیرا تاکید ریاست محترم جمهوری بر اهداف صرفا آب شرب استان های مقصد، جناب آقای زرگرپور با زرنگی جمله ی دکتر روحانی را که : هیچ آبی از کارون انتقال داده نخواهد شد مگر برای آب شرب به طرح بهشت آباد تعمیم داده در صورتی که حتی خواجه شیرازی! هم می داند که نوع و اهداف طرح بهشت آباد فراتر از نیاز آب شرب می باشد و طرح های انتقال به بهره برداری رسیده نیز بیش از نیاز شرب می باشد. به فرض هم اگر نگرانی این مقام محترم اصفهان، آب شرب باشد می توانند با احداث خط لوله به تصفیه خانه ها با هزینه های بسیار کمتر از هزینه های نجومی حفر تونل های با قطر ۶ متر و در عمق ۳۰۰ متری زمین که بر اساس هشدارهای مراجع علمی و قانونی کشور مانند سازمان محیط زیست کشور، سازمان بازرسی کل کشور، مرکز پژوهش های مجلس و اساتید دانشگاه مورد انتقاد و غیر کارشناسی و نابود کننده سفره های آب زیرزمینی و محیط زیست مسیر می باشد نسبت به تامین آب شرب اقدام نمایند و در این صورت است که هم کمیت و هم کیفیت آب انتقالی قابل بررسی و کنترل بوده و هم حرف و حدیث و ابهامی باقی نمی گذارد.
و اما در گزارش مذکور، بخش قابل توجه مسئولین آبفا اهواز این که استاندار استان کویری اصفهان اظهار داشته اند خطر سهمیه بندی در توزیع آب شرب برطرف شده است. این درحالی است که متاسفانه در اهواز، کلانشهری که رودخانه دائمی و بزرگ کارون از میان آن می گذرد، مدت هاست که سهمیه بندی اعلام نشده ای در اهواز اجرا شده است به طوری که در صورت عدم استفاده از مخزن در منازل مسکونی، برخی روزها قطعی آب به هشت ساعت هم می رسد. آیا این مسئله درد نیست؟ و دریغ از یک فریاد رسانه ای از این معضل کیفی و کمی آب شرب! و نیز باید عدم بهره مندی تعداد زیادی از روستاهای حاشیه کارون و کرخه از آب شرب بهداشتی و غیربهداشتی را نیز به این درد اضافه کرد. نگارنده به دلیل نوع کارم در یک مقطع زمانی با زنان و مردانی در کناره های کارون و کرخه برخورد کرده ام که برای تامین آب شرب، بشکه به سر، چند کیلومتر را پیاده طی می کردند.
شمار زیادی از فعالان منابع آب، محیط زیست و سیاسی-اجتماعی استان از مدت ها پیش نسبت به تشکیل کارگروه و یا هر کمیته ای جهت بررسی موضوع انتقال آب از سرشاخه های کارون و پیامدهای آن مطلب نوشته و در حضور استاندار محترم خوزستان جناب آقای مقتدایی و سرکار خانم ابتکار ریاست محترم سازمان محیط زیست کشور پیشنهاد تشکیل کارگروهی ویژه را مطرح کرده اند چرا که، این مسئله فقط به شکلی منسجم و ساختاری متشکل از افراد صاحب نظر و دلسوز، قابل بررسی و پیگیری می باشد (البته افرادی که با نگاه مطالعاتی به یقین رسیده اند منابع آبی کارون برای اقلیم گرم و خشک خوزستان آن چنان حیاتی است که باید به حفظ کمی و کیفی و توسعه آن پرداخته شود). اما متاسفانه علیرغم واکنش های گوناگون و پراکنده استاندار محترم و نمایندگان و برخی مسئولین، به دلایل گوناگون و مبهم این مهم انجام نشده و جناب زرگرپور استاندار محترم اصفهان پیش دستی فرموده و تشکیل شورا و طرح احیای زاینده رود را به تصویب شورای عالی آب کشور رسانده و مجدانه در پی منافع کنونی و آتی استان تحت مدیریت خویش می باشند.
واضح است که مسئولان اصفهان به هر ترتیبی به دنبال توجیه پذیر بودن طرح های انتقال بدون توجه به پیامدها می باشند در حالی که بزرگی پروژه تونل بهشت آباد چند برابر تونل های یک، دو و سوم کوهرنگ بوده و مشکلات زیست محیطی و زمین شناسی آن به مراتب بیشتر می باشد. و بر خلاف وعده های داده شده و ذهنیت ایجاد شده، برای مردم استان اصفهان، این طرح چه در کوتاه مدت و چه بلندمدت، کوچکترین مشکلی از کم آبی زاینده رود حل نخواهد کرد. با این اوصاف مسئولان مملکت بهتر است نسبت به اجرای این طرح به نظرات مجامع علمی و قانونی کشور توجه کنند.
اکنون انتظار مردم از دست اندرکاران استان خوزستان به ویژه مدیریت استانداری و مدیران بخش منابع آب و نمایندگان شهرها، این است که با همدلی و هماهنگی با مراجع علمی و قانونی در مقابل این طرح های خانمان برانداز ایستادگی کرده و با استفاده از مستندات غیرقابل انکار، پرده از طرح مسئولان و نمایندگان استان اصفهان در توجیه نمودن انتقال آب به اسم تامین آب شرب بردارند. انجمن صنفی مهندسان صنعت آب خوزستان نیز در راستای وظایف و مسئولیت های منابع آبی خود با قاطعیت نسبت به ادامه طرح های انتقال آب هشدار داده و آماده ارائه مستندات عدم نیاز شهرهای مدعی به تامین آب شرب از طریق انتقال آب سرشاخه های کارون به مراجع ذیصلاح و دلسوزان منافع و امنیت ملی می باشد. از دولت تدبیر و امید نیز انتظار می رود همان گونه که در ابتدای کار خود کارگروه نجات دریاچه ارومیه را تشکیل داد. گروهی را از سوی دولت مامور رسیدگی مسئله طرح های انتقال آب از سرشاخه های کارون کند تا با درنظرگرفتن همه جوانب و لحاظ حقوق همه ذی نفعان حوضه آبریز کارون تصمیم گیری کند.