کارون؛گنجینه باورها از دل زاگرس تا کرانه های خلیج فارس

به گزارش خبرگزاری خانه ملت سیّد شریف حسینی نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی دریاداشتی نوشت: بی گمان کارون تنها پرآب ترین رود جاری در پهنه ایران بزرگ نیست. کارون گنجینه ای از باورها، آیین ها و خاطرات دیرپایی است که در مسیر خود از دل زاگرس همیشه مانا تا کرانه های خلیج همیشه تا ابد فارس به بخش لاینفک نسل های گذشته و حال و آینده این مرز و بوم تبدیل شده است. بگذارید صادقانه و صریح بگویم تک تک مردم مهربان دیار خوزستان با همه وجود موافق انتقال آب برای مصارف شرب هستند.
در ادامه این یادداشت تصریح شده است:در این میان حتی برایشان تفاوتی ندارد کدامین لب تشنه در ایران عزیز سیراب می شود از اصفهان و کرمان و یزد گرفته تا قم و کاشان و… اما باید اذعان کرد آن چه در این روزها توسط برخی دوستان اصفهانی صورت می گیرد طرح احساسی مبحث انتقال آب و در واقع زیاده خواهی است.
معتقدیم چه آن ها که موضوع انتقال آب را ملی می پندارند در پی به کرسی نشاندن نظر خود بر اساس مصالح ملی! هستند و چه آن ها که به موضوع انتقال اب با عینک منطقه ای می نگرند در تلاشند موضوع انتقال آب کارون را با منافع خود گره بزنند در حالی که انتقال آب یک موضوع کاملاً فنی، صد درصد کارشناسی و علمی است و پسگیری این موضوع از طریق جنجال و موج آفرینی تنها نشان دهنده دست خالی یک طرف از منطق و برهان و استدلال است.
در این زمینه با اظهار تاسف از درج مطلب سایت تابناک در خصوص موضوع انتقال آب چند نکته را مختصراً عرض نموده و آمادگی خود را برای انجام مناظره ای فنی، کارشناسی و تخصصی در مورد موضوع انتقال آب کارون اعلام می دارم.
نماینده خوزستان در نوشتار خود تصریح کرده است:
۱٫استاندار اصفهان که او را طراح پروژه های تفرقه افکنانه انتقال آب می دانند چندی پیش در اظهار نظری عجیب در خصوص زنجیره های انسانی مردم خوزستان برای صیانت از کارون جملات تعجب برانگیز و نامربوطی را گفت که البته بعداً تکذیب گردید انتظار می رود این روزها ایشان آن جملات خود را مرور کنند
۲٫در حال حاضر و بر اساس طرح های متعدد انتقال آب« ۸۸۰ میلیون مترمکعب آب وارد زاینده رود می شود و بزودی نیز با بهره برداری از تونل کوهرنگ سه سالیانه ۲۵۰ میلیون مترمکعب آب دیگر از سرشاخه های کارون به زاینده رود اضافه خواهد شد»، پرسش نخست ما این است دوستان! توضیح دهند آن ۸۸۰ میلیون متر مکعب آب کارون کجا می رود و در آینده نزدیک چه برنامه ای برای توزیع ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب جدید دارند؟
۳٫چنانچه می دانید «برای کشت برنج مقدار آبی بین ۳۰۰۰۰ تا ۳۵۰۰۰ مترمکعب مورد نیاز است یعنی چیزی نزدیک به ۷ برابر آب مورد نیاز برای کشت گندم. براستی ادامه کشت برنج آن هم نامرغوب! در استان اصفهان چه توجیهی دارد؟ براساس قانون ۸۰ درصد آب صنایع می بایست از محل بازیافت آب تامین شود در حالی که مسئولان اصفهانی می دانند که طرح های اخیر توسعه شرکت های فولاد مبارکه و ذوب آهن به چه شکلی تامین می شود و ایا این امر قانون گریزی نیست؟ آیا می توان گفت مردم اصفهان تشنه اند در حالی که آب شیرین انتقال یافته به کام مزارع کشت برنج و صنایع فولاد سازی می رود؟
۴٫ بر اساس آمارهای وزارت نیرو سرانه آب مصارف خانگی (شرب و بهداشت)،«در اهواز ۲۵۰ لیتر در روز است در تهران نیز ۲۵۰ لیتر در روز است در کرمان ۲۰۰ لیتر در روز است چرا این سرانه در استان اصفهان به مرز ۳۱۰ لیتر در روز و بلکه بیشتر می رسد» آیا بهتر نیست مسئولین اصفهانی به جای تلاش و هزینه کرد برای انتقال آب به فکر اصلاح شبکه توزیع و ترویج نحوه درست الگوی مصرف باشند؟
۵٫ در استان اصفهان، ۴۰۰ هزار هکتار اراضی تحت کشت در شرایط عادی است که تنها نیمی از این اراضی تحت پوشش حوضه‌ی آبریز زاینده رود در استان اصفهان، بوسیله تجهیزات آبیاری تحت فشار و مدرن که صرفه جویی در مصرف را بدنبال دارد، آبیاری می شود چرا با توجه به آخرین وضعیت اجرایی مصوبه ۹ ماده‌ای شورای عالی آب در خصوص زاینده رود، مسئولین این استان به فکر اصلاح روند آبیاری سنتی در این استان نیستند؟
چرا از نفوذ خود برای رفع این نقیصه استفاده نمی کنند؟ آیا این میزان آبی که بدین شکل از بین می رود را نباید محاسبه کرد؟ این در حالی است که بر اساس آمار موجود به طور متوسط ۶۰ درصد از آب مورد نیاز برای کشاورزی در کشور از بین می رود.
۶٫ استاندار اصفهان بارها کشت برنج در این استان را به مصلحت نمی داند! آیا می توان این ادعا را باور کرد آن هم در شرایطی که سطح زیر کشت برنج تنها و تنها در منطقه لنجانات که در زمان پرآبی ۱۹ هکتار بوده است در حال حاضر به ۳ هزار هکتار رسیده است! توجه کنید به سخنان سخنگوی کمیته آب اتاق بازرگانی اصفهان،محمد کوشاف که می گوید: «اکنون به ویژه دربالادست حوضه زاینده رود شاهد توسعه کشت محصولاتی هستیم که نیاز آبی بالاتری در مقایسه با برنج دارند»… با این همه نمی تواند قابل فهم باشد که اصرار بر کشت برنج در استان اصفهان که تنها یک درصد برنج تولیدی کشور را به زیر کشت می برد چه معنایی دارد؟!
۷٫ در خصوص سدسازی های غیر علمی صورت گرفته بر رودخانه کارون نیز تنها می توان به تبعات سد گتوند اشاره کرد و گفت؛ «سدسازی بر روی حوضه کارون با توجه به اینکه این سدها در اقلیمی قرار گرفته که متوسط بارش آن ۲۵۰ میلیمتر ولی تبخیر آن ۲۵۰۰ میلیمتر است»، یک خیانت بزرگ است.
۸٫ بر اساس آمارهای وزارت نیرو؛ «شوری کارون در دهه های ۵۰ تا ۶۰، حدود ۶۰۰ میکروموس بوده این در حالیست که متوسط شوری این رودخانه اکنون به ۲ هزار و ۵۰۰ میکروموس رسیده است»، چرا؟ پاسخ به این سوال به طور قطع از پاسخ معمای انتقال آب کارون رونمایی خواهد کرد.
۹٫ در جلگه استان خوزستان سه میلیون هکتار زمین قابل کشت و حاصلخیز در چند متری و حاشیه رودخانه کارون وجود دارد، مدعیان موضوع انتقال آب کارون تنها پاسخ دهند که با کدام توجیه کارشناسی و فنی موافقت خود را با صرف میلیاردها تومان بودجه برای حفر تونل جهت انتقال آب می نمایند در حالی که هنوز منابع آبی و پولی لازم برای اجرای طرح ۵۵۰ هزار هکتاری مقام معظم رهبری در خوزستان پس از گذشت ۱۷ سال مهیا نشده است؟!
۱۰٫ دوستان! مدعی انتقال آب کارون که دم از منافع ملی می زنند پاسخ دهند با کدام منطق و استدلال تونلى به طول ۶۴ کیلومتر در عمق بین ۳۰۰ مترى تا ۱۲۰۰ مترى زمین باید ایجاد شود با هزینه اى برابر هشت هزارمیلیارد تومان ؛ در حالى که با این سرمایه در استان خوزستان می توان نزدیک به یک میلیون هکتار زمین را تحت آبیارى آن هم از نوع آبیارى تحت فشار قرار داد. در همین زمینه باید پرسید با انتقال این حجم آب چه بر سر سرمایه گذاری های چندین هزارمیلیارد تومانی در صنعت برق و نیروگاهی کشور خواهد آمد؟
۱۱٫ سوال و پرسش پایانی اما این است که آیا بالاخره آب مازادی در سرچشمه های آب کارون وجود دارد یا خیر. اگر وجود دارد چرا سازمان آب و برق خوزستان پروانه حقابه کشاورزان خوزستانی را صادر نمی کند؟ چرا در برابر درخواست ۷۰ هزار هکتار زمین برای آبیاری مقاومت می کند؟ و اگر وجود ندارد چرا باید همین آب حیاتی که در استان خوزستان به کالایی لوکس تبدیل شده باید انتقال یابد./