مدیران نباید نسبت به داغدار شدن مردم بی‌تفاوت باشند ؛ استاندار خوزستان متولیان راه‌های استان را ملزم به عذرخواهی و استعفا کند

به گزارش روزنامه نسیم خوزستان، سال‌هاست که مردم خوزستان با صدای آژیر آمبولانس‌ها و اخبار دلخراش تصادفات جاده‌ای از خواب بیدار می‌شوند یا به خواب می‌روند. جاده‌های این استان به قتلگاهی برای مسافران تبدیل شده‌اند و بی‌توجهی مسئولان به ایمنی راه‌ها، خانواده‌های بی‌شماری را داغدار کرده است. در حالی که کشورهای توسعه‌یافته برای کاهش تصادفات برنامه‌های جدی اجرا می‌کنند، در خوزستان نه تنها استانداردهای ایمنی جاده‌ای رعایت نمی‌شود، بلکه بی‌کفایتی مدیران و عدم پاسخگویی آنان باعث شده هر روز شاهد فجایعی تازه باشیم.

در چهار یا پنج سال گذشته، حوادث جاده‌ای در خوزستان دوچندان شده و متولی اصلی راه‌های استان، یعنی اداره‌کل حمل و نقل جاده‌ای، به نظر می‌رسد به این وضعیت عادت کرده است. نه عذرخواهی‌ از سوی مسئولان شنیده می‌شود، نه استعفایی دیده شده و نه اقدامی برای اصلاح این شرایط مرگبار انجام می‌شود. در گذشته شاید روزانه دو یا سه نفر در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دادند، اما امروز این آمار وحشتناک شده است. تنها در چند روز اخیر، پنج نفر در جاده شادگان، چهار نفر در ماهشهر و به تازگی نیز هشت نفر در جاده کشت و صنعت شوشتر جان باخته‌اند، در حالی که ده‌ها نفر دیگر در این حادثه به شدت مصدوم شده‌اند.

*مدیرانی که پاسخگو نیستند*

عملکرد مدیران راه‌های استان که بررسی می‌شود، گویی خوزستان به استانداردهای اروپایی دست یافته است! تبلیغات فراوان و گزارش‌های کاغذی، تصویر غیرواقعی از وضعیت راه‌ها ارائه می‌دهد، اما واقعیت چیزی جز فاجعه نیست. بعد از حادثه مرگبار جاده کشت و صنعت شوشتر، استاندار خوزستان در جلسه‌ای با متولیان راه‌ها، به شدت از عملکرد آنان انتقاد کرد. او گفت: «می‌خواستم عزای عمومی اعلام کنم.» استاندار تأکید کرد که مشکلات جاده‌ای باید فوراً حل شوند و اگر کمبود بودجه وجود دارد، باید درخواست شود تا پیگیری کند. او هشدار داد که مدیران نباید نسبت به داغدار شدن مردم بی‌تفاوت باشند.

با این حال، تا این لحظه هیچ برخوردی با مدیران مقصر یا متولیانی که ترک فعل کرده‌اند، انجام نشده است. انتظار می‌رفت مدعی‌العموم به دلیل حجم بالای تلفات جاده‌ای، مسئولان مربوطه را احضار و با آنان برخورد کند، اما یا چنین اقدامی صورت نگرفته یا روابط عمومی دادگستری اطلاع‌رسانی نکرده است.

*شهادت قربانیان حوادث جاده‌ای*
برای درک عمق این فاجعه، سراغ خانواده‌هایی رفتیم که در این سال‌ها عزیزان خود را در تصادفات از دست داده‌اند.

احمد رضایی، ۴۲ ساله، از اهواز، دو سال پیش در جاده اهواز – اندیمشک همسر و دختر ۱۰ ساله‌اش را از دست داد. او که دیگر امیدی به زندگی ندارد، می‌گوید: «راننده کامیونی که با ما تصادف کرد، مقصر بود، اما وقتی جاده‌ای این‌قدر خراب است، مگر مقصر فقط راننده است؟ چاله‌ها، نبود روشنایی، نبود علائم هشداردهنده، همه این‌ها مقصرند. بعد از این حادثه، کسی حتی یک بار به من زنگ نزد که بپرسد چه بر سرمان آمد.»

لیلا محمدی، ۳۶ ساله، از ماهشهر، همسرش را پنج سال پیش در تصادف در جاده ماهشهر – سربندر از دست داده است. او حالا با سه فرزند کوچک و بدون هیچ منبع درآمدی زندگی می‌کند. او می‌گوید: «شوهرم سرپرست خانواده بود. وقتی رفت، همه چیز نابود شد. من نه شغلی دارم و نه کسی هست که کمکم کند. مگر جاده‌هایی که هر روز جان می‌گیرند، صاحب ندارند؟ چرا کسی پاسخگو نیست؟»

سجاد ناصری، ۲۸ ساله، از ایذه، در حادثه‌ای که سال گذشته در جاده هفتکل رخ داد، برادر کوچک‌ترش را از دست داد. او می‌گوید: «مسئولان فقط وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد، چند روز درباره آن صحبت می‌کنند، بعد همه چیز فراموش می‌شود. چرا هیچ‌کس جاده‌ها را درست نمی‌کند؟ چرا هیچ مسئولی استعفا نمی‌دهد؟ مگر خون مردم این‌قدر بی‌ارزش است؟»

زهرا نادری، ۴۵ ساله، از شوشتر، سه سال پیش در تصادفی همسر و دو فرزندش را از دست داد. او که حالا تنها زندگی می‌کند، می‌گوید: «بعد از حادثه، فقط به من گفتند که شکایت کنم. مگر شکایت می‌توانست خانواده مرا برگرداند؟ وقتی هر روز یک تصادف رخ می‌دهد، یعنی مشکل از جاده‌هاست. چرا کسی برای اصلاح راه‌ها کاری نمی‌کند؟»

هیچ‌کس منکر این نیست که خودروهای غیرایمن و رانندگی نامناسب در بسیاری از حوادث جاده‌ای نقش دارند، اما وقتی در یک جاده خاص تصادف‌ مکرر و پرتلفات رخ می‌دهد، یعنی ایراد از ایمنی راه‌هاست. جاده‌هایی که فاقد علائم هشداردهنده، خط‌کشی مناسب، روشنایی کافی و حفاظ ایمنی هستند، خودشان تبدیل به عاملی برای مرگ مسافران شده‌اند.

به گزارش روزنامه نسیم خوزستان، انتظار می‌رود که استاندار خوزستان برای یک‌بار هم که شده، مدیران راه‌های استان را ملزم به پاسخگویی، عذرخواهی و حتی استعفا کند. حداقل این اقدام می‌تواند تسکینی بر دل‌های داغدار خانواده‌هایی باشد که عزیزانشان را در جاده‌های مرگبار خوزستان از دست داده‌اند. بی‌تفاوتی مسئولان در برابر این فاجعه انسانی، نه‌تنها قابل قبول نیست، بلکه بی‌احترامی آشکار به جان مردم است. اگر اقدام جدی برای بهبود وضعیت جاده‌ها انجام نشود، بی‌شک این چرخه مرگ ادامه خواهد داشت و هر روز خانواده‌های بیشتری در سوگ عزیزانشان خواهند نشست.