روزهای سخت رسید، آقای پروفسور!

شکست روز گذشته پرسپولیس در ورزشگاه غدیر اهواز به منزله از دست رفتن چهارمین امتیاز پرسپولیسی ها در دومین هفته لیگ بود.
پرسپولیس که با توجه به قرعه نسبتا خوب در دو هفته اول باید برای حضور در کورس قهرمانی حداقل دو برابر این میزان امتیاز جمع می کرد، حالا پایین تر از پیش بینی ها ظاهر شده است. اگرچه این تیم لحظات امیدبخشی مثل یک ربع پایانی رقابت مقابل استقلال خوزستان یا نیمه دوم بازی پدیده را در کارنامه دارد که به هر حال اگرچه قطعا به ذهن پیشکسوتان منتقد این تیم نخواهد آمد، اما برای هواداران ریزبین تر جالب توجه است. اگرچه ، حالا بازی دشوار با سپاهان و ذوب آهن و البته فولاد پیش روی برانکوست .

وقتی که محسن ترکی سوت پایان بازی را به صدا درآورد سوالات زیادی در ذهن هواداران سرخ به وجود آمد. از دلیل مخالفت برای حضور سیدجلال حسینی در ترکیب پرسپولیس که جای خالی اش در دو بازی گذشته کاملا به چشم آمده تا فضای کشنده بین هافبک دفاعی و مدافعان قرمزپوش؛ از ۴ گل خورده در دو بازی تا کاپیتان که با یک خطای غیرضرور و بچه گانه در میانه میدان از بازی اخراج می شود. از نبود بالانس بین دو دفاع چپ و راست تا غیبت مشهود یک ستاره بزرگ و لیدر در میانه میدان. بازیکن بزرگی که پرسپولیس کمش دارد.

حالا زمان علیه برانکوست مگر آنکه بازی سپاهان برخلاف پیش بینی ها، چیز جدیدی از تیم پرسپولیس در فصل جدید به نمایش بگذارد. نباید از یاد ببریم در فصل گذشته هم پیشکسوتان پرسپولیس از بازی با فولاد آغاز کردند. جایی که این تیم در اهواز با دو گل از فولاد شکست خورد و این آغازی برای شکست های بعدی تیم علی دایی شد تا در نهایت در نیمه ی نیم فصل اول از جمع قرمزپوشان جدا شود. البته برانکو مربی ایست که مصونیت بیشتری نسبت به علی دایی دارد چرا که خاطره جمعی اهالی فوتبال از او مثبت و امیدوارکننده است. اما تجربه نشان داده وقتی پرسپولیس در سراشیبی قرار می گیرد هیچ نیرویی نمی تواند آنها را به جاده اصلی بازگرداند. تمام سال های بعد از قهرمانی پرسپولیس با افشین قطبی را مرور کنید تا شما هم با ما در این زمینه هم عقیده شوید. وقتش است برانکو کاری کند!

این لیگ به یک پرسپولیس پرشورتر، زیباتر و بی رحم تر نیاز دارد. تیمی که بتواند ۱۰ دقیقه پایانی بازی دیروز اهواز را حداقل در بیشتر دقایق بازی اجرا کند و نتیجه را به سود خود به پایان برساند.